Podstawowe obszary zainteresowań naukowych: relacja psychika – ciało, czyli problematyka rozwoju i zaburzeń Ja cielesnego oraz geneza i leczenie zaburzeń psychosomatycznych; ukryte formy przemocy w rodzinie (odwracanie ról czyli parentyfikacja); mechanizmy rządzące psychoterapią  

• Uczestniczę w międzynarodowym życiu naukowym: biorę regularnie czynny udział w konferencjach międzynarodowych (46 wystąpień); dwukrotnie prowadziłam zajęcia zagranicą (na Wydziale Psychologii Uniwersytetu w Wiedniu, w Austrii oraz jako visiting profesor na Wydziale Medycznym Uniwersytetu w Moguncji, w Niemczech). Uczestniczyłam w licznych szkoleniach zagranicą, poświęconym przede wszystkim problematyce zaburzeń psychicznych oraz psychoterapii (w Londynie, w Genewie, w Lindau am Bodensee, we Frankfurcie nad Menem, w Berlinie, w Tuebingen, w Heidelbergu). Trzykrotnie uzyskałam grant International Psychoanaltytical Association na badania naukowe. Jestem członkiem kilku międzynarodowych towarzystw naukowych (International Psychoanalytical Association; International College of Psychosomatic Medicine; International Society of Prenatal and Perinatal Psychology and Medicine).

• Wybrane publikacje z ostatnich 5 lat: 

Hardt, J., Kreutzberger, C., Schier, K., Laubach, W. (2018). Kindheitsbelastungen und Symptome der Sozialen Phobie und Agoraphobie im Erwachsenalter. Zeitschrift für Psychosomatische Medizin und Psychotherapie, 64, 2, 144-157.

Filarowska, M., Schier, K. (2018). Zespół impostora, czyli o poczuciu intelektualnej fałszywości. Psychoterapia, 2 (185), 35-45.

Hardt, J., Schier, K.. Engfer, A. (2018). Kindesmisshandlung und sexueller Missbrauch. W: D. H. Rost, J. R. Sparfeldt, S. R. Buch (red.), Handwörterbuch Pädagogische Psychologie (s. 320-327). Weinheim: Beltz.

Schier, K. (2018). Dziedziczone rany czy dziedziczone blizny? Transgeneracyjny przekaz traumy. W: M. Święcicka (red.), W relacji. Studia z psychologii klinicznej dziecka 30 lat później (s. 131-151). Warszawa: Wydawnictwo Paradygmat.

Topór-Pamuła, M., Schier, K. (2017). Związek między obrazem ciała u kobiet w pierwszej ciąży a reprezentacją relacji z rodzicem, partnerem i dzieckiem, Psychologia Rozwojowa, 22, 1, 59–75.

Młożniak, E., Schier, K. (2016). The Body as an Object – a Sociocultural Perspective: The Study of Young Adults’ Narratives. Sociological Research Online, 21 (1), 7, http://www.socresonline.org.uk/21/1/7.html. DOI: 10.5153/sro.3865.

Schier, K. (2016). Rollenumkehr in der Familie und die Störung des Körper-Ichs des Kindes. W: B. Traxl (red.),Körpersprache, Körperbild und Körper-Ich. Zur psychoanalytischen Therapie körpernaher Störungsbilder im Säuglings-, Kindes- und Jugendalter (105-129). Frankturt a.M.: Brandes & Apsel Verlag.

Schier, K. (2016). Wenn die Eltern psychisch noch Kinder bleiben. Parentifizierung in der Familie und ihre Folgen. Die Rolle der psychoanalytischen Intervention. W: P. Bründl, M. Endres, S. Hauser (red.), Elternschaft: klinische und entwicklungspsychologische Perspektiven. Jahrbuch der Kinder- und Jugendlichen Psychotherapie. Bd. 5. (s. 33-48). Frankfurt a. M: Brandes & Apsel Verlag.

Rzeszutek, M., Oniszczenko, W., Schier, K., Biernat-Kałuża, E., Gasik, R. (2015). Trauma symptoms, temperament traits, social support and the intensity of pain in a Polish sample of patients suffering from chronic pain. Personality and Individual Differences, 83, 13-17.

Schier, K., Herke, M., Nickel, R., Egle, U. T. & Hardt, J. (2015). Long-term sequelae of emotional parentification: A cross-validation study using sequences of regressions. Journal of Child and Family Studies 24(5), 1307-1321. DOI 10.1007/s10826-014-9938.

Brian, T., Schier, K., Schulz, S., Dragan, M., Hardt, J. (2014). Childhood Neglect: Exploring a Short Questionnaire in Poland and Germany, Psychopathology.  International Journal of Descriptive and Experimental Psychopathology, Phenomenology and Psychiatric Diagnosis, 47, 1, 17-23.

Rzeszutek, M., Schier, K. (2014). Temperament Traits, Social Support, and Burnout Symptoms in a Sample of Therapists. Psychotherapy, doi: 10.1037/a0036020.

Pasternak, A., Schier, K. (2014). Życie bez dzieciństwa –  parentyfikacja u kobiet z syndromem DDA, Psychiatria Polska, 48(3), 553–562.

Henn, L., Schier, K., Tamara Brian, T., Hardt, J. (2014). Back Pain in Poland and Germany: A Survey of Prevalence and Association with Demographic Characters. BioMed Research International (przedtem Journal of Biomedicine and Biotechnology), Article ID 901341, http://dx.doi.org/10.1155/2014/901341

Schier, K. (2014). Dorosłe dzieci. Psychologiczna problematyka odwrócenia ról w rodzinie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.

Schier, K. (2013). The consequences of the neglect of children’s developmental needs. The relationship of the siblings. MELLANRUMMET. Nordic Journal of Child and Adolescent Psychotherapy, 28, 3-12.

• Prowadziłam i/lub prowadzę różne formy kursów na Wydziale Psychologii UW – obligatoryjne, specjalizacyjne, fakultatywne, dla doktorantów, na Studiach podyplomowych oraz na Studiach po angielsku.
• Prowadziłam i/lub prowadzę zróżnicowane zajęcia dla osób szkolących się w psychoterapii  (w tym dla psychoterapeutów dzieci i młodzieży) a także szkolenia dla psychologów, lekarzy, pielęgniarek oraz innych grup zawodowych, związanych z pomaganiem.
• Lubie pracę indywidualną ze studentami oraz pracę w małych grupach, np. w ramach seminarium magisterskiego. Bardzo cenię osoby, które są ciekawe świata i zadają pytania. Ze względu na orientację teoretyczną mojego własnego szkolenia w psychoterapii (5-letnie studia w Instytucie Psychoterapii Analitycznej Dzieci i Młodzieży w Heidelbergu, w Niemczech), szczególnie chętnie szukam we współpracy z młodymi Kolegami i Studentami odpowiedzi na pytanie: Dlaczego?  Myślę, że praca psychologa w roli poszukiwacza ukrytych znaczeń staje się przyjemnością!
• Prowadzę wyłącznie zajęcia twarzą w twarz, nie proponuję zajęć w formie internetowej. Nie wyobrażam sobie, że mogłabym zapraszać do refleksji nad relacją psychika – ciało albo nad genezą zaburzeń psychicznych przy użyciu maszyny komputerowej, która jako medium komunikowania ma do dyspozycji  wyłącznie obraz i dźwięk. To, co moim zdaniem jest ważne w pracy psychologa klinicznego to możliwość doświadczenia analizowanego problemu nie tylko przy pomocy umysłu, ale też uczuć (przy uwzględnieniu reakcji cielesnych). Znacząca jest dla mnie wymiana myśli w grupie i wspólne poszukiwanie odpowiedzi na pytania uwzględniające trzy podstawowe obszary funkcjonowania człowieka: wewnątrzpsychiczny, interpersonalny oraz społeczno-kulturowy.
• Zaliczenie zajęć, o ile ma formę kolokwium, jest oceną dotyczącą odpowiedzi na kilka pytań otwartych. To co jest moim zdaniem najważniejsze, to zachęcanie studentów do szukania „rozumienia” mechanizmów i istoty zjawisk. Można je najlepiej  przekazać w formie  narracji.
• Myślę, że moją silną i atrakcyjną dla studentów stroną jest to, że poza aktywnością naukową, pracuję równocześnie z pacjentami jako psychoterapeutka (zarówno z dziećmi, jak też z osobami dorosłymi). To pozwala mi na stałe odnoszenie treści teoretycznych do materiału klinicznego z własnej praktyki terapeutycznej.

• Angażuję się w pracę organizacyjną – byłam i jestem w kilku Komisjach Rady Wydziału; współorganizowałam wiele konferencji naukowych (międzynarodowych i krajowych); organizowałam wielokrotnie wizyty gości zagranicznych na Wydziale Psychologii UW; kilkakrotnie uczestniczyłam czynnie w Festiwalu Nauki w Warszawie.
• Od lat zajmuję się popularyzacją wiedzy.