Seminarium Rozwojowe: Rozwój jednostkowy w polskim pokoleniu iGen: Zjawisko, przyczyny oraz implikacje dla badań naukowych, dydaktyki i praktyki psychologicznej.

Zapraszamy na drugie spotkanie z cyklu Seminaria Rozwojowe, które odbędzie się 9 kwietnia (piątek) o godz. 14:00.  Podczas wydarzenia dr hab. Katarzyna Lubiewska (Katedra Psychologii Rozwojowej) przedstawi prezentację wprowadzającą do dyskusji nt. Rozwój jednostkowy w polskim pokoleniu iGen: Zjawisko, przyczyny oraz implikacje dla badań naukowych, dydaktyki i praktyki psychologicznej. Opis wystąpienia znajduje się poniżej. Wstęp wolny. 

LINK DO SPOTKANIA: https://us02web.zoom.us/j/83182568383?pwd=NHlDd2ZlWG56eVovSlhjbzA5aWlHUT09

Seminaria Rozwojowe to otwarte spotkania naukowe, których przedmiotem jest szeroko rozumiany rozwój psychologiczny człowieka, jego mechanizmy, przebieg oraz kontekst. Spotkania  w semestrze letnim 2021 będą się odbywały co drugi piątek miesiąca o godzinie 14:00 i będą trwały godzinę (30 min. prezentacji i 30 min. dyskusji). W semestrze letnim 2021 są to terminy 12.03, 9.04, 14.05 oraz 11.06. Zgłoszenia oraz pytania prosimy przesłać na adres koordynatora Seminarium Rozwojowego: dr hab. Katarzyna Lubiewska katarzyna.lubiewska@gmail.com  

OPIS WYSTĄPIENIA:

Kontynuując poprzednie spotkanie, na którym Joanna Kołak przedstawiała badania nad oceną edukacyjną aplikacji na tablety na najbliższym spotkaniu chcę poddać pod naszą dyskusję analizę pokolenia iGen/iPokolenie/generacja Z (Twenge, 2019), które jako pierwsze w historii wychowało się w towarzystwie smartfonów i mediów społecznościowych, teraz zaś wkracza na uczelnie wyższe. Pokolenie to jest kruche (Taleb, 2012), dojrzewa później i dorasta powoli, preferując bezpieczne odizolowanie, ma problemy ze zdrowiem psychicznym, jest inlkluzywne i niezależne (Twenge, 2019). Ilość czasu spędzonego z ekranem to jednak nie jedyny czynnik, który przyczynił się do tego, jakie jest iPokolenie. Do innych czynników zidentyfikowanych w kulturze amerykańskiej należą zmiany w zakresie rodzicielstwa, funkcjonowania systemów edukacyjnych oraz zmiany kulturowe (Lukianoff & Haidt, 2018).

Warto poddać analizie iPokolenie z perspektywy psychologii rozwojowej, dydaktyki akademickiej oraz prowadzonych przez nas badań naukowych w różnych obszarach rozwoju. W związku z tym proponuję porozmawiać podczas Seminarium o symptomach iGen dostrzeganych wśród polskich dzieci i studentów, zidentyfikować potencjalne problemy rozwojowe, jak i ich przyczyny oraz spróbować wskazać implikacje zjawiska dla weryfikacji teorii rozwoju, badań naukowych, dydaktyki, funkcjonowania uczelni oraz praktyki psychologicznej.

W tym celu przedstawię krótką prezentację dotyczącą iGen. Najważniejszym celem tego spotkania będzie jednak dyskusja jego uczestników. Stąd zachęcam osoby chcące wziąć udział w spotkaniu do przeanalizowania tego, jakie implikacje może nieść ze sobą prowadzenie badań naukowych w Państwa obszarach badawczych w czasach, kiedy naszymi badanymi są lub będą osoby z iGen. Pytania, które planuję poddać dyskusji są następujące: Czy potencjał zjawiska iGen może wymagać od nas modyfikacji formułowanych przez nas hipotez badawczych lub znanych nam teorii? Czy powinniśmy podejść inaczej do nauczania studentów próbując wypracować u nich antykruchość? Jak możemy i w jakim zakresie powinniśmy przeprowadzić badania pokolenia iGen? Czy powinniśmy podjąć działania, jeśli tak to jakie, żeby zapobiegać problemom rozwojowym? Czy może iGen jest po prostu następnym pokoleniem z własnymi cechami i odmiennymi doświadczeniami pokoleniowymi, którego istnienie powinniśmy jedynie przyjąć do wiadomości?

Psychologiczne aspekty pandemii – 24 raporty

Rok temu, kiedy podano informację o pierwszym przypadku zakażenia wirusem SARS-COV-2 w Polsce, naukowcy z Wydziału Psychologii UW rozpoczęli badania dotyczące psychologicznych aspektów i konsekwencji pandemii COVID-19 w kraju i na świecie. Powstały 24 zespoły naukowe. Wyniki swoich badań prezentują we wspólnej publikacji.

– Raporty są skierowane do wszystkich. Każdy może w nich znaleźć ciekawe i ważne informacje dla siebie. Badania dotyczyły zdrowia psychicznego Polaków, metod radzenia sobie ze stresem, sytuacji różnych grup wiekowych w trakcie epidemii – w tym dzieci i młodzieży, przekonań, zachowań i postaw Polaków np. gotowości do szczepień i przestrzegania restrykcji – mówi dr hab. Małgorzata Gambin z Wydziału Psychologii UW, koordynująca pracę nad raportami.

24 raporty, 27 instytucji, wspólny cel

„Pandemia COVID-19 w Polsce. Perspektywa psychologiczna” to 24 raporty z badań ekspertów, które dostępne są na stronie: www.covid.psych.uw.edu.pl. Zawierają informacje o celach i metodologii badań, najważniejsze wnioski, a także komentarze i zalecenia ekspertów. Przygotowali je naukowcy z różnych dziedzin psychologii m.in. psychologii klinicznej osoby dorosłej, psychologii klinicznej dziecka i rodziny, psychologii zdrowia, rozwojowej, wychowawczej, neuropsychologii, psychologii społecznej i osobowości oraz psychologii ekonomicznej. W prace włączyli się przedstawiciele 27 jednostek: ośrodków naukowych, fundacji i firm, również z zagranicy: Stanów Zjednoczonych, Włoch i Wielkiej Brytanii.

Badania obejmowały m.in. konsekwencje społeczne wiary w teorie spiskowe, gotowość do zaszczepienia się, tego, kto przestrzega obostrzeń, co osoby w wieku 60+ sądzą o pandemii, jak odbierają ją małe dzieci i nastolatkowie, jak w czasie pandemii funkcjonują pracownicy ochrony zdrowia i nauczyciele, a także złudzeń, które pomagają przetrwać pandemię.

Naukowcy badali jakość życia i funkcjonowania społecznego w warunkach zmiany sposobu komunikacji i rytmów dnia. Chcieli zrozumieć uwarunkowania postaw społeczno-politycznych, konsumenckich i zachowań ekonomicznych Polaków w trakcie epidemii.

Na stronie www.covid.psych.uw.edu.pl znajduje się też słownik pojęć użytych w raportach. Można dowiedzieć się m.in. czym jest badanie jakościowe, defuzja poznawcza, depresja, kontekst emocjonalny, poznawczy i społeczny, lęk uogólniony, trauma, samowspółczucie czy zaburzenia adaptacyjne.

Wybrane komentarze eksperckie i wnioski z badań

– Nasze wyniki pokazują, że warto prowadzić kampanie i przeciwdziałać teoriom spiskowym dotyczącym pandemii, np. zaangażować lekarzy, naukowców, polityków i znane postacie medialne do popularyzacji rzetelnej wiedzy naukowej na temat COVID-19 i modelowania pozytywnych postaw, a także obalać wszelkie nieprawdziwe informacje (tzw. fake newsy) dotyczące szczepień. Ważne jest również odwoływanie się do motywów prospołecznych: podkreślanie, że poprzez szczepienia pomagamy innym ludziom: chronimy innych przed zakażeniem i pomagamy w zakończeniu pandemii – dr Tomasz Oleksy, Wydział Psychologii UW (raport: „Gotowość zaszczepienia się przeciwko COVID-19”).

– Wspieranie nauczycieli w rozwijaniu swoich kompetencji w zakresie regulacji emocji, dostarczanie im rzetelnej wiedzy na temat zagrożeń związanych z koronawirusem w pracy z dziećmi, a także przeciwdziałanie wyczerpaniu emocjonalnemu, które wzrasta w sytuacji braku odpowiedniej wiedzy oraz wsparcia ze strony przełożonych, to kluczowe kierunki zapobiegania wysokiemu poziomowi nasilenia symptomów depresji i lęku w tej grupie – wnioski z raportu Nauczyciele i powrót do szkół w czasie pandemii pod kierunkiem prof. Ewy Pisuli z Wydziału Psychologii UW.

– Ślązacy odczuwali większe zagrożenie koronawirusem dla własnego zdrowia niż Kaszubi i grupa większościowa (Polacy ogółem). Obie grupy mniejszościowe przejawiały częstsze stosowanie się do obostrzeń i zaleceń sanitarnych niż osoby z grupy większościowej. Z kolei Kaszubi w większym stopniu deklarowali gromadzenie zasobów (np. pieniędzy, pożywienia) niż Ślązacy i grupa większościowa. Grupa większościowa przejawiała wyższy poziom wiary w teorie spiskowe związane z koronawirusem niż grupy mniejszościowe – wnioski z raportu „Skutki pandemii wśród mniejszości i imigrantów”, badania przeprowadzone pod kierunkiem dr hab. Justyny Olko z Wydziału „Artes Liberales” UW i dr hab. Michała Bilewicza z Wydziału Psychologii UW.

– Zdaniem rodziców, dzieci doświadczały największego nasilenia lęku na początku pandemii, a ojcowie w maju i grudniu. W przypadku matek, choć doświadczały one więcej objawów lęku i depresji niż ojcowie, nie wykazano różnic w czasie – dr hab. Grażyna Kmita z Wydziału Psychologii UW „Rodzice, dzieci i pandemia”).

– Nierealistyczny optymizm z jednej strony pomaga radzić sobie z zagrożeniem i podnosi samopoczucie, z drugiej niesie za sobą także negatywne skutki. Sprzyja wzrostowi zachowań ryzykownych. Widzenie pandemicznego świata przez „różowe okulary” osłabia czujność, zwiększa pobłażliwość wobec lekceważenia kolejnych ograniczeń, podaje w wątpliwość zasadność kontrolowania własnych i cudzych zachowań – prof. Anna Szuster z Wydziału Psychologii UW (raport: „Złudzenia, które pomagają przetrwać pandemię”).

Wszystkie raporty dostępne są na stronie www.covid.psych.uw.edu.pl >>

Autorzy tekstu: Biuro Prasowe UW 

Seminaria Psychologiczne: O przyjaźni, która wszystko wybaczy, ale też o sercu, które pękło. Konsekwencje wykluczenia interpersonalnego – dr hab. Joanna Rajchert (APS)

Zapraszamy na drugie spotkanie nowego cyklu Seminaria Psychologiczne, na którym dr hab. Joanna Rajchert (Akademia Pedagogiki Specjalnej) przedstawi wyniki badań dotyczących różnych reakcji na wykluczenie oraz czynników nasilających lub ograniczających jego destrukcyjne skutki. Wydarzenie odbędzie się 13 marca 2021 r. o godz. 14:00 w formie online, wstęp wolny. 

Seminaria Psychologiczne (Seminaria Rady Naukowej Dyscypliny Psychologia Uniwersytetu Warszawskiego) to cykl otwartych spotkań o charakterze naukowym skierowanych do pracowników, doktorantów i studentów, których głównym obszarem zainteresowań badawczych są szeroko rozumiane kwestie funkcjonowania psychologicznego ludzi i zwierząt. Seminaria odbywają się w każdy pierwszy pracujący wtorek miesiąca o godzinie 14:00 i organizowane są przez Radę Naukową Dyscypliny Psychologia na Uniwersytecie Warszawskim.

Link do spotkania

Opis wystąpienia:

O przyjaźni, która wszystko wybaczy, ale też o sercu, które pękło. Konsekwencje wykluczenia interpersonalnego.

Poczucie przynależności wynikające z bycia częścią większej społeczności, grupy rodzinnej, przyjaciół, znajomych, czy bycie w związku romantycznym to czynnik konieczny dla zachowania ogólnie pojętego dobrostanu psychicznego, ale także zdrowia psychicznego. Szereg badań, w tym meta-analizy, wskazują na to, że przerwanie połączeń między nami i światem skutkuje obniżeniem nastroju, zagrożeniem zaspokojenia podstawowych potrzeb psychologicznych, a nawet bólem psychicznym. Odrzucenie wywołuje odczucie krzywdy, urazy, czy złamanego serca, co obserwowano nie tylko w badaniach z pomiarem deklaratywnym, ale także w badaniach z użyciem fMRI czy innych pomiarów fizjologicznych. Zapoznanie się z przekrojem badań dotyczącym efektów wykluczenia, ale także czynników kształtujących reakcje na ten społeczny stresor może być szczególnie ciekawe w sytuacji pandemii, gdy ludzie z konieczności poddawani są izolacji.

W trakcie wystąpienia przedstawię wyniki swoich badań prowadzone w zespole badań nad agresją, APSychoLAB, oraz z moimi doktorantami i magistrantami w Akademii Pedagogiki Specjalnej. W pierwszej części skoncentruję się na zjawiskach będących pod wpływem wykluczenia: błędach w rozpoznawaniu emocji na twarzach osób wykluczających, kreatywności czy ilości spożywanych zdrowych i niezdrowych pokarmów, a nawet skłonności do przelotnych kontaktów seksualnych. To całe spektrum wydawałoby się niezwiązanych ze sobą zjawisk łączy fakt, że wszystkie służą radzeniu sobie ze skutkami wykluczenia, np. obniżonym nastrojem czy zaburzeniem poczucia kontroli. Następnie przedstawię serię wyników dotyczących czynników nasilających i ograniczających negatywne reakcje na wykluczenie, przede wszystkim zachowanie agresywne, ale także reakcje fizjologiczne, takie jak zmiana rytmu serca czy zmiany w skurczach mięśni twarzy mogące stanowić pomost między wykluczeniem a reakcją agresywną.

Czynnikiem ograniczającym, któremu poświęcę najwięcej uwagi będzie bliskość relacji z osobą wykluczającą oraz jednoznaczność komunikatu o wykluczeniu. Podsumowując, w trakcie prezentacji przedstawię wyniki szeregu badań starając się w kompleksowy sposób przedstawić różne sposoby radzenia sobie z wykluczeniem, ale także czynniki nasilające lub ograniczające destrukcyjne skutki wykluczenia.

Konkurs na najlepszą pracę magisterską i doktorską z zakresu statystyki

Główny Urząd Statystyczny już po raz kolejny organizuje Konkurs na najlepszą pracę magisterską i doktorską z zakresu statystyki.

Celem Konkursu jest wyłonienie najlepszej pracy magisterskiej oraz najlepszej pracy doktorskiej z zakresu statystyki spośród prac obronionych na wyższych uczelniach publicznych i niepublicznych w roku akademickim 2019/2020, które uzyskały pozytywną ocenę.

Prace konkursowe mogą zgłaszać samodzielnie ich autorzy za pośrednictwem aplikacji do zgłoszeń dostępnej pod adresem konkursnaprace.stat.gov.pl do 31 marca 2021 r. Spośród zgłoszonych oraz zakwalifikowanych do udziału w Konkursie prac magisterskich i doktorskich Komitet Konkursowy wyłoni laureatów trzech najlepszych prac magisterskich i trzech najlepszych prac doktorskich, którym zostaną przyznane nagrody pieniężne.

Najlepsze prace magisterskie otrzymują:

I miejsce – nagroda 5.000 zł

II miejsce- nagroda 3.000 zł

III miejsce- nagroda 2.000 zł

Najlepsze prace doktorskie otrzymują:

I miejsce – nagroda 10.000 zł

II miejsce- nagroda 7.000 zł

III miejsce- nagroda 5.000 zł

Profesor Maciej Stolarski w gronie stałych redaktorów czasopisma Personality and Individual Differences

Z dumą przekazujemy informację, że dr hab. Maciej Stolarski, prof. ucz. dołączył do grona stałych redaktorów czasopisma Personality and Individual Differences! Profesor Stolarski jest drugą osobą z naszego Wydziału, obok Profesora Marcina Zajenkowskiego, która zasiada w redakcji tego ważnego czasopisma dotyczącego psychologii osobowości i różnic indywidualnych.

Strona czasopisma >> 

Otwarte spotkanie z kolegium dziekańskim | 26 marca | g.12:00

Szanowni Państwo,